''Verba volant, scripta manent''

Sanrım 90 yılı idi. Lisede edebiyat hocamız grup çalışması olarak okul dışında birisi ile yapacağımız röportaj ödevi vermişti. O tarihte bir söyleşi için Ankara'ya gelen Emin Çölaşan'a ulaştık ama son çıkan kitabını da okumuş öğrencilerin teklifini her nedense red etti. Çalışmayı kiminle, nasıl yapacağımızı düşünürken ekip arkadaşlarımızdan biri Sungun Babacan ile röportajı ayarladığını söyledi. İşin doğrusu görüşeceğimiz kişinin hayatımıza ne kadar dokunan birisi olduğunun o dönem farkında değildik. Amacımız bir an önce ödevi tamamlayarak bu yükten kurtulmaktı.   Belirlenen gün geldiğinde okul çıkışı Atatürk Bulvarı'nda ki TRT'nin Tarko Binasına giderek Sungun Babacan'ın bulunduğu odaya vardık. Kapıdan girince hemen önümüze çıkan bir masanın arkasında soyadına uygun şekilde sevecen bir tavır ile bizi karşıladığını hatırlıyorum. Yapacağımız görüşme için hem sorularımız hem de kayıt için kameramız hazırdı. Konusu olmadı ama  mesleği ile ilgili yapılan kamera önü ilk ...

Evvel zaman içinde dostlar,  Ağaçlara ev kurardık.  Tatlı bir düş içinde,  Bir yere bir göğe bakardık                                                Günebakan- Yeni Türkü Yaklaşık 40 yıl önce bir grup öğrenci, hepimiz açısından unutulmaz anılar biriktireceğimiz okulda hazırlık sınıfında karşılaştık. Bir çok yetenekleri olduğunu düşündüğüm sınıftaki arkadaşlarımın arasında erkekler olarak genel ortak noktamız ise futbol idi. Tüm okulun belki, kendi dönemimizin ise kesin en tutkulu futbol severleri idik. Okulda bulduğumuz her boş vakti futbol oynayarak geçirir, hatta beden derslerinde erkek sayımızın azlığından dolayı bazen sınıfta futbola meraklı kız arkadaşlarımıza da takımda yer verir ve maçlar yapardık.  Okulumuzun bahar döneminde başlayan 2 ana spor turnuvası olurdu. Bunlardan birisi basketbol, diğeri ise doğal olarak futboldu...

Futbol uzun süredir ilgilendiğim bir konu değil. Tuttuğum takım Galatasaray da dahil olmak üzere kulüplerin oynadıkları maçlar ve mevcut kadroları hakkında uzun süredir nerede ise hiç fikrim yok. Bu yazıyı ilk kez kurguladığım 2021-2022 sezonunda 3 büyüklerin  46 yıl sonra ilk kez aynı yıl içinde antrenör değişikliğine gittiğine gittiğini bir yerlerde okumuştum. İşler onlar adına pek de iyi gitmemişti o yıl. Yine bu şekilde antrenör değişikliklerinin yaşandığı 1975-1976 sezonunda olduğu gibi o yıl da Trabzonspor şampiyonluğu kazanmıştı. İşte o zaman ben de ''Üç Büyükler''  olarak anılan takımların topluca hayal kırıklığı yaşadığı o sezon yerine her üçünün de mutlu olduğu bir sezonu yazmaya karar vermiştim. 1988-1989 Futbol Sezonu! O sezon Üç Büyüklerin tümü için de unutulmaz idi. Liseye ve gençlik çağına adım atan bizler için ise anlamı daha da başka idi. Önce 3 büyükler sonra da bizim hikayemiz ile devam edelim. Anlatmaya Türkiye'nin en fazla taraftara sahip değil...

Eurovizyon şarkı yarışmaları bir dönem ülkenin gündemini hayli meşgul ederdi. Türkiye'deki elemeler ile başlayan heyecan özellikle 80'li yıllarda yarışma gecesinin finalinde, Avrupalıların bizi kendilerinden görmedikleri, hakkımız olan puanları vermedikleri, bu nedenle de yarışma derecelerinde istenilen yerde bulunamadığımız sözlerinin yer aldığı milli bir hayal kırıklığı ile sona ererdi. Benim de bu yarışmaya dair hatırladığım ilk anı 1980 yılında yapılan Türkiye seçmelerine ilişkin. O yılki seçim için Ajda Pekkan'ın 3 şarkıyı seslendirdiğini, dinlediklerim arasında en beğendiğim şarkı yerine bir başka şarkının temsil için belirlendiğini hatırlıyorum. Sonraki dönemlerde yine tek şarkıcının belirlenerek yarışmaya gidildiği ve bu şekilde birincilik de kazandığımız yarışmalar olsa da, bir sanatçının parçalar seslendirerek aralarında seçim yapıldığı başka bir seneyi hatırlamıyorum. Bir gün Ajda'nın söylediği, benim de beğendiğim ama yarışma sonrasında bir daha hiç ortaya ç...