''Verba volant, scripta manent''

İslam dünyası için yüzyıllardır devam eden bir düştür Konstantinapol. 717 yılındaki sonu hüsran ve büyük kayıplar ile biten ilk Arap kuşatması sonrası defalarca bu fethedilmez kent alınmaya çalışılır. Ama Rum ateşi adı verilen ve içeriği gizemli teknolojilerinin, bu kuşatmada da devam edecek savunmacıların cesaretlerinin, halkın inancına göre kenti koruyan Tanrı'nın ve hepsi ile beraber o alışmaz surların yardımı ile -pusuya düşürüldükleri o Latin İstilası hariç- her defasında kent korunmuştur. Kuşatmanın hazırlıkları gibi, kendisi de aslında sıradışıdır. Her olayı tüm detayı ile vermek mümkün değildir ama  gün bazında bazı olaylar kısaca şöyledir. 3 Nisan Salı: Şehrin önüne gelen Osmanlı ordusunda genel hazırlıklara başlar, surların önüne yerleştirilecek topların rahat atış yapabilmesi için çevrede temizlik yapılır. 5 Nisan Perşembe: Fatih ordunun geri kalanı ile beraber şehir surları önüne ulaşır. Aziz Romanos kapısı karşısında (şimdiki Topkapı semti) karargahını kurar.

İstanbul'un tarihi son dönem kazılarına göre M.Ö. 6500 lere kadar dayanır. Ama şehrin asıl kurucusunun M.Ö. 7. yüzyılda yaşamış olan Megara Kralı (Yunanistan'da Atina'nın batısında bir bölge) Bizas olduğuna inanılır. Bu kişiye atfen Bizantion olarak adlandırılan kent, daha sonra Roma İmparatoru 1. Konstantinus zamanında (M.S. 324-337) tüm Roma İmparatorluğu'nun merkezi ve başkenti olur. Kent, sonrasında imparatorluğun ikiye ayrılması ve Batı Roma İmparatorluğu'nun çökmesi sonrasında da Doğu Roma İmparatorluğu'nun başkenti olmaya devam eder. Şehir, başkent olması sonrasında imparatorluğun yazgısına paralel bir yaşam sürer. İlk dönemlerde oldukça görkemli bir süreç yaşamasına karşın, imparatorluğun gittikçe eski gücünü kaybetmesi ile o da ihtişamını yitirir. 1204 Latin istilası sonrasında ise bir daha asla eski günlerine dönemeyecek şekilde soluklaşır. Şehrin yeniden Bizans hanedanlarının eline geçtiği tarihten sonra da ana kentin karşısında bulunan Galata böl